De start van een nieuwe onderneming. Die gaat natuurlijk nooit zonder slag of stoot, maar dit als volledige baan was in eerste instantie nooit mijn bedoeling. In deze post neem ik je mee in hoe de weg verliep voor ik startte als fotograaf.
Oke, waar begin je dan met je verhaal? Ik denk dat ik terugga naar mijn zwangerschap van Foss. Vesper was ruim een half jaar toen ik een ongeluk kreeg begin 2020. Op weg naar huis van mijn werk werd ik aangereden door een vrachtwagen - hier zal ik niet teveel over uitweiden, maar maandenlange rugpijn met weinig medische hulp in verband met corona. En we besloten rond Vesper haar eerste verjaardag dat we heel graag voor een tweede kindje wilden gaan. Nu was ze nog zo jong en was ze rond de twee jaar als er een babytje bij zou komen. Niet wetende dat ik direct zwanger zou raken, wat mooi dat ons dat opnieuw gegunt werd.
Naarmate mijn buik groeide, werd mijn rugpijn erger. Dat terwijl het eigenlijk wel langzaam stukken beter leek te gaan in de zomer. Rond oktober 2020 besloot ik in overleg met mijn baas om al wat uren minder te gaan werken. Ik werkte die tijd in een woonwinkel. Jarenlang was ik daar onderdeel van het interieur want ik werkte daar, los van een kleine onderbreking, al vanaf 2012. In december ging het eigenlijk al zo slecht dat ik soms huilend thuis kwam, het stukje lopen van de winkel naar de auto was te lang na een dag werken. Toen er een nieuwe lockdown kwam en de winkels moesten sluiten, besloten we samen dat het mooi geweest was. Ik zou nog wat werken vanuit thuis en op de dinsdagen in de ochtend wat komen helpen. Het was nog maanden uitzitten in die zwangerschap, want ik was pas uitgerekend begin april van 2021.
Toen Foss er eenmaal was leek het eigenlijk meteen stukken beter te gaan. Hoewel ik een enorm zwarte zwangerschap had gehad ging het met mij en Foss goed en na mijn verlof wilde ik ook direct volle bak weer aan het werk. Ik keek er super positief naartoe en had er ook oprecht weer zin in. Na al die maanden thuis voelde het fijn om weer even mezelf te kunnen zijn. Maar na een week of 3 was het eigenlijk zonder aanleiding klaar. Ik kan me het nog erg goed herinneren. Vanaf het ene op het andere moment was ik zo verdrietig en moe en ik kon eigenlijk niet zo goed vertellen waarom. Je raadt het al.... een burnout. Ik werd meteen geadviseerd om thuis te blijven en alles uit mijn agenda te schrappen. Dit was ergens eind juni.
Al redelijk snel na die weken niks, begon het opbouwen met werken weer. Twee uur per dag en dat drie keer in de week. Leek heel weinig, maar het was vrij intensief kan ik je vertellen. Maaaar, wanneer begon dat fotograferen nou?
Even een tussensprong in de tijd hoor - want ik begon met fotograferen toen Vesper net geboren was. Ik fotografeerde al enkele tijd met mijn telefoon interieurplaatjes, maar ook voor een webshop. Toen ik een camera kocht van mijn vakantiegeld in mei 2020 leerde ik mezelf in een raptempo van automatisch naar handmatig dat toestel instellen. Er volgden enkele jaren van productfotografie voor verschillende bedrijven!
Mijn zus was in de tijd van mijn burnout zwanger! Yes, we waren enkele weken nog samen zwanger. Ze zou een zwangerschapsshoot doen bij mijn tante die prachtige beelden maakt als hobbyfotograaf. Ik had al een lange tijd de twijfel om meer te doen naast productfotografie, maar ik nam er toch nooit de tijd voor. Ik wist inmiddels goed hoe ik mijn camera moest instellen en besloot om die ochtend in augustus mee te gaan. Qua locatie en kleding voelde al dat ik een andere keuze zou maken, maar ik zou meegaan naar hun uitgekozen locatie voor de shoot. Ik werkte nog niet met lightroom, leverde dus snel wat beelden op en deed er eigenlijk niet zoveel mee.
Ik wist nog niet hoe Lightroom werkte...
Nadat ik een logo had laten maken bij mijn jongere zusje en een afspraak had bij een oud collega voor wat uitleg over lightroom voelde ik dat ik ervoor moest gaan. Ik wilde zo graag, zo gezegd zo gedaan. Ik plande wat portfolioshoots in met vriendinnen en een onbekend gezin! De foto die je hierboven ziet is uit de galerij van mijn allereerste fotoshoot. Enorm leuk dat er via mijn interieurinstagram pagina mensen wilde komen. Ik vroeg er een enorm laag bedrag voor en zo kon ik aan de slag. Ook plande ik mijn eerste kerstmini's en die werden gewoon geboekt! Ik had 6 van de 8 plekjes volgeboekt en het was een enorm mooie dag.
Hoewel na oud en nieuw nog 2 newborn- portfolioshoots gepland stonden werd het daarna wat rustiger. Reden daarvoor was waarschijnlijk ook omdat ik op het gebied van mijn werk niet zo goed meer wist wat ik nu wilde. Ik zat inmiddels weer bijna aan mijn volledige uren, maar voelde dat ik niet meer die uren wilde maken. Tijd voor iets nieuws dus. Ik ging op zoek naar een baan met de taken die ik wel leuk en fijn vond uit mijn huidige baan. Zo kwam ik terecht op een administratiekantoor in de zorg. Na enkele dagen merkte ik dat ik het vrij saai vond, het team was een gekke samenstelling en binnen 6 weken kwam er wat beters voor me op mijn pad. Mijn broertje schoof door bij de Kamer van Koophandel en ik kon zijn functie op de Frontoffice wel overnemen.
Toen ik daar begon in april was het op fotografiegebied nog steeds erg rustig. Ik besloot wat meer portfolioshoots te gaan aanbieden en deze werden goed geboekt. Vanaf juli ging ik als een speer. De minishootdag die ik wilde plannen was volgeboekt in enkele uren, zo kwam er meteen een tweede dag bij die ook volgeboekt werd! Daarna besloot ik mijn prijzen wat te gaan verhogen en toen ik dat aankondigde was ik in een weekend volgeboekt tot eind november. Ik was ineens een bedrijf en wist nog niet zo goed hoe ik dit met agenda's en betalingen moest doen. Maar ik voelde wel oprecht mijn hart sneller kloppen. Dit was hetgeen waar ik energie van kreeg, ookal had ik er een lange werkdag opzitten!
Uiteindelijk na prive enorm veel wikken en wegen, besloot ik in september 2022 ontslag in te dienen en dat ik tot eind oktober zou blijven werken bij mijn baan in loondienst. Tot op de laatste dag heb ik getwijfeld of ik een slimme keuze maakte, maar jeetje wat was dit een enorm fijne keuze! Ik vind het tot op de dag van vandaag nog zo bijzonder wat er op mijn pad is gekomen. De lieve klanten die blijven, de nieuwe klanten die komen. Het voelt echt alsof ik het allermooiste mag meegeven wat er bestaat. Een eigen bedrijf opbouwen uit zoveel liefde en passie is echt zo mooi om te mogen doen en het allerleukste: ik heb nooit meer het gevoel dat ik moet werken!
Ik kijk er enorm naar uit om meer te mogen delen over mijn werk, tips te mogen geven voor zowel fotografen/ondernemers als mijn klanten. Je gaat hier ook mooie behind the scenes beelden en before&after beelden tegenkomen. Mocht je nog vragen hebben of mooie ideeën voor de toekomst? Voel je vrij om ze te delen.
Liefs Daphne